Vroeger droomde ik van ridders en kastelen. Van een kloeke prins op wit paard die in glimmend harnas moedig ten strijde trok tegen een vreselijke draak die het middeleeuwse spookjesland teisterde. Dapper trotseerde hij de vlammende adem van het ondier en met scherp zwaard hoog geheven en machtig schild fier vooruit trok hij op tegen het kwaad. Niet voor geld of rijkdommen (hoewel het ridderschap aardig leek te verdienen), maar voor eer en glorie of om zijn eeuwige liefde voor een beeldschone prinses te bewijzen. Het leven was makkelijk vroeger. De draak was nu eenmaal slecht en ontvoerde de prinses. De ridder was goed en moedig en versloeg het monster.
Toen ik opgroeide bleek de utopie van draken en ridders een luchtkasteel te zijn. Draken bleken niet (meer?) te bestaan en van eer en glorie bleek je niet te kunnen leven. Nee, op avontuur gaan om de roem, was er niet meer bij. Er moest brood op de plank komen en centen op de bank. Principes bleken iets voor de jeugd en niet bestand tegen het echte leven in de echte wereld. De droom om ooit een avontuurlijke ridder te worden ging, als door drakenvuur, in rook op. Een droom verdrongen door de harde werkelijkheid.
Nu droom ik opnieuw van ridders en kastelen. Hier, bij de LSVb, mag ik namelijk als kloeke ridder achter een wit bureau moedig ten strijde te trekken tegen de draken die het onderwijsland teisteren. Gewapend met argumenten als mijn zwaard en de wet als schild trotseer ik de vlammen van rendementsdenken en de scherpe klauwen van het leenstelsel. Niet voor geld of rijkdommen, maar voor goed, betaalbaar en toegankelijk onderwijs trek ik met wapperende vakbondsbanier op. Voorwaarts, op pad om monsters te bestrijden!
Door Klaasjan Boon, algemeen bestuurslid LSVb
Deel dit bericht